Igorot kabilesinin 2000 yıldır sürdürdüğü bu geleneğe göre, ölüler el oyması tabutlara konarak uçurumun kenarında asılı tutuluyor. Igorotlar ölülerin bu şekilde atalarının ruhuna daha yakın olduklarını düşünüyor.
Yaşlılar çevredeki ağaç kütüklerini oyarak kendi tabutlarını hazırlayıp kenarına isimlerini yazıyorlar. Ölüler tabuta konmadan önce ahşap 'ölü sandalyesi'nde üzerleri yapraklarla ve battaniyeyle kaplı bir halde tütsülenerek çürümeleri geciktiriliyor. Böylece yakınları birkaç gün boyunca cenazelere saygı ziyaretinde bulunuyor.
Söylentiye göre eskiden tabutların boyu daha kısa tutulduğu için bazen ölüleri anne karnındaki pzoisyonda tabuta yerleştirmek için kemikleri kırılırmış. Ama bugün tabutlar 2 metre boyunda yapılıyor. Igorotlar eskiden insanın dünyaya geldiği pozisyonda bu dünyadan ayrılması gerektiğine inanırmış.
Hintkamışı yapraklarına sarılı cesetler tabuta konmadan önce, tabutların durması için uçurumun dik yüzüne metal çubuklar çakılıyor. Ölünün yakınları, kendilerine şans getireceği inancıyla, ölünün su toplamış cesedinden kendi üzerlerine sıvı damlasın diye bekliyor.
Filipinler'de sadece Igorotların cenaze töreni bu şekilde. Tabutları uçurum duvarında saklama geleneği Çin ve Hindistan'ın bazı bölgelerinde de çok önceleri uygulanıyordu. Son dönemlerde tabutları görmek için köyü ziyarete gelen turistler olmuş. Köylüler bu şekilde önemli bir geçim kaynağına kavuşmuş
Turistlere rehberlik yapan köylülerden Bangyay adlı kadın, Sagada'da artık daha az uçurum mezarlığı olduğunu, ama bu geleneğin süreceğine inandığını söylüyor. Bangyay kendisi de ölümden sonraki hayata bu şekilde geçmek ve 'turist rehberliğinden turistik ziyaret nesnesine' dönüşmek istediğini anlatıyor.
