ÇOLUK ÇOCUĞU AÇ KALAN FAKİR İŞÇİ

Fakir bir işçi, bir gün işinden çıkartılır. Bunun

üzerine başka da hiçbir gelir kaynağı olmadığı

için çolukçocuğu arka arkaya üç gün aç ve

susuz kalır. Adam iş bulmak üzere nereye baş

vurduysa "işimiz yok" cevabı ile kapılar yüzüne

kapanmaktadır. Üst üste üç gün midelerine

hiçbir gıda girmeyen yavruların dinmeyen

ağlayışları annenin yüreğini parçalayacak

dereceye gelir. Çaresizlikler içinde durumu

kocasına açar: "Bey, görmüyor musun?

Açlıktan yavrularımızın yüzleri sarardı ve

bağırsakları eridi. Hadi biz neyse dayanırız,

ama onlar bu kadarına tahammül edemezler;

bu sefaletimizin sonu ne olacak; bir şey

düşünmüyor musun?" dedi.

Adam düşünceden önce eğilmiş başını eşinin

yüzüne doğru kaldırarak ona der ki;

"Karıcığım, günlerdir başvurmadığım kapı

kalmadı. Piyasaya göre en düşük ücret

karşılığında iş aradım, tek bir kerrecik olsun

karnınızı doyurabileyim diye; olmadı. Kimse

bana iş vermiyor. Yavrularımın açlıktan

erimeye yüz tutan ciğerleri benim de yüreğimi

parçalıyor. Ama anlıyor ve görüyorsun ki,

elimden bir şey gelmiyor." Bu sözler üzerine

kadın kocasına der ki: Öyle ise şu benim

gelinlik günlerinden kalma başörtümü götür

sat; ne kadar tutuyorsa bir şeyler al getir de

hele bir kereliğine şu yavrucağızların karnını

doyuralım; sonrasına, kulların rızkını veren

cömert Allah (c.c.) kerimdir. Elbette bize

hayırlı kapı açar."

Adam utançtan yüzü kızararak ve düştüğü

acıklı, çaresizliğin ıstırabını ruhunun

derinliklerinde duyarak, karısının gelinlik çeyiz

sandığından çıkarıp getirdiği hiç

kullanılmamış başörtüsünü alır ve satmaya

yollanır. Başörtüyü o zamanın parasıyla ancak

iki dirheme satabilir. Aldığı para ile yiyecek bir

şeyler satın almaya giderken yolun üstünde bir

dilenciye rastlar; adam gelip geçenlere şu

sözlerle yalvarmaktadır: "Allah rızası ve

peygamber aşkı için boş geçmeyiniz. Allah'ın

hoşnutluğunu kazanmak karşılığında bana

yardım etmek isteyen yok mu? Dünyada hiçbir

şeyi olmayan kelimenin tam manasıyla muhtaç

bir kimseyim."

Adam dilenciye sokulur karısının gelinlik

başörtünü satarak aldığı ve günlerdir açlıkla

boğuşan yavrularının bir öğünlük yiyeceğine

ödeyeceği iki dirhemi, olduğu gibi cebinden

çıkarır zavallı dilenciye verir. Şimdi eli boş eve

dönmekten gerçekten utanmaktadır; çemberin

parası ne oldu diye sorduğu zaman karısına

ne cevap verecek. Kadıncağıza nasıl

"Çemberine iki dirhem verdiler; onu da ilk

rastladığım dilenciye verdim; adamın

yalvarmalarına dayanamadım" diyebilecekti.

Bu düşünceler içerisinde camiye varıp akşam

namazını kıldıktan sonra çöken akşam

karanlığılı ile birlikte ve bomboş ellerle yine

evine döndü. Karısı ve çocukları sabırsız

bakışlarla bir şeyler getirecek diye yolunu

gözlüyorlardı.

Geç de kalınca her halde iyi bir şeyler getirecek

diye sevinmişlerdi. Adam ümitsiz bir halde ve

hep önüne bakarak kapıdan içeri girince kadın

şaşakalır ve o akşam da aç kaldıklarını anlar

yavrular da boşa giden ümitlerinin arkasından

kim bilir kaçıncı kere hep bir ağızdan artık

açlıktan kısılmaya yüz tutmuş zayıf bir sesle

ağlamaya başlarlar. Kadın hem kızgın ve

hemde şaşkın bir ifade ile kocasına

.başörtüsünü ne yaptığını sorar.

Adam herşeyi olduğu gibi anlatarak başörtüyü

sattıktan sonra yiyecek bir şeyler almaya

giderken yolda rastladığı dilenciye elindeki iki

dirhemi verdiğini karısına söyleyeverir. Kadın

işin iç yüzünü öğrenince üstün bir sabır ifadesi

takınarak kocasına şöyle der: "Başörtünün

parasını madem ki Allah yolunda verdin; O ulu

ve zengindir; gösterdiğin cömertliğin

karşılığında bize dilediği anda karşılığını

vermek gücüne fazlasıyla sahiptir. Sen yine en

iyisini yaptın; bakalım önümüze hangi kapı

açılacaktır."

Sabahleyin kadın, kocasına bu defa yine baba

evinden getirdiği bir duvar saatini verir, "şimdi

de bunu satmaya götür ve karşılığında eline

geçen para ile eve yiyecek bir şeyler getir" der.

Ertesi gün adam, çarşının her tarafını gezerek

saati satmaya çalışır. Fakat hiçbir müşteri

bulamaz. Yorgun argın ve yine ile boş gideceği

için üzgün bir halde eve dönerken bir balık

satıcısına rastlar. Adam avazının çıktığı kadar

yüksek bir sesle "balık, balık var, balık" diye

bağırıyor. Fakat elinde son olarak kalan iki

balığa müşteri bulamıyordu.

Adam, balıkçıya sokulur ve ona der ki, "Şu

saat benim işime, o balıklar da senin işine

yaramaz; öyleyse sen bana elinde kalan iki

balığı ver; ben de sana karşılık olarak şu saati

vereyim." Müşteri ayartmak için sabahtan beri

bağıra bağıra sesi kısılan balıkçı, adamın

teklifini kabul eder, balıkları verir, karşılığında

saati alarak oradan uzaklaşır.

Günlerden beri ilk defa eve yiyecek bir şey

götürebileceği için ölçüsüz derecede sevinen

adam, balıkları kapar kapmaz hızla evinin

yolunu tutar. Babalarının yiyecek bir şey

getirdiğini gören çocuklar neşe ile birbirlerine

sarılırlar. Kadın balıkların içini temizlemek

üzere mutfağa girer. Az sonra gördüklerinin

karşısında şaşkına dönerek kocasını çağırır.

Balıklardan birinin karnından bağırsak yerine

parlak ve iri bir inci çıkmıştır.

Adam inciyi alır; bir kuyumcuya koşar.

Kuyumcu incinin benzersiz değerde bir

mücevher olduğunu, kendilerine sattığı taktirde

karşılığında ondörtbin dirhem ödemeye hazır

olduğunu söyler. Adam artık anlar ki kötü

talihi değişmiştir. Çektiği ağır sıkıntılar artık

son bulmuş, Allah ona nimet kapılarını

açmıştır. İnciyi satarak kuyumcudan uça uça

evine yönelir. Olup bitenleri karısına anlatınca

bütün ev neşeye gömülür ve hepsi bir ağızdan

kederlerini gideren Allah'a ölçüsüz şükürler

ederler.

Tam bu sırada kapıya gelen bir dilencinin sesi

duyulur. Adam dua ve yalvarmalar içinde

içeriye şöyle seslenir. "Ey hane halkı, esirgeyici

Allah size bağışladığından bana da verin."

Adam hemen kapıya çıkar dilenciye der ki:

"tam şu anda Ulu Allah (c.c) hiç

beklemediğimiz bir şekilde ve içinde günlerce

kıvrandığımız bir açlığın sonunda on dört bin

dirhem bağışlamıştır. Madem ki sen Allah

rızası için Allah'ın bağış ettiğinden pay

istiyorsun dur bekle; bu paranın yarısını sana

getireyim. Kalan yarısı da bizim olsun."

Kendisine ilk ağızda yedi bin dirhem

kazandıran bu taksime fazlasıyla memnun

görünerek razı olan dilenciye paranın yarısını

getirmeye giden ev sahibi kapıya dönünce

dilencinin orada olmadığını görür; sağı solu

iyice araştırdıktan sonra her nedense adamın

çekip gittiğini anlar.

Ev sahibi bütün keder ve sıkıntılardan sıyrılmış

bir rahatlık içinde yatağına uzanınca

rüyasında kapıdan kaybolan akşamki dilenciyi

görür, ona neden parayı beklemeyerek

kaybolduğunu sorunca şu cevabı alır; "ben

herhangi bir dilenci değildim; Allah'ın

meleklerinden biriydim, hayırseverliğini ve

Allah rızasına bağlılık dereceni ölçmek üzere

insan kıyafetine girerek o anda kapına geldim,

beni bizzat Ulu Allah (c.c) seni son bir defa

daha deneyerek dereceni yükseltmek için evine

gönderdi. Geçen akşam karının başörtüsüne

karşılık eline geçen iki dirhemciği çocuklarına

yiyecek almaya giderken verdiğin dilenci de

yine bendim. Gönül rahatlığı ile o iki dirhemi,

Allah rızasını kazanayım diye bana verince Ulu

Allah (c.c) sana o inciyi bağışladı. Bu

akşamki ölçüsüz cömertliğinin karşılığında da

öbür dünyanın eşsiz zenginlikteki Cennet

nimetleriyle kavuşacaksın."

Ne mutlu senin gibi Allah rızasını en sıkışık

durumlarda bile baş gaye bilen bahtiyar

müminlere..

Okuduysanız Paylaşalım

Bu Güzel Kıssayı Herkes Okusun.

ÇOLUK ÇOCUĞU AÇ KALAN FAKİR İŞÇİ

Önerilen Videolar

Bunlar da İlginizi Çekebilir