Bir zamanlar bir kral ve bu kralın dört eşi varmış.

Bir zamanlar bir kral ve bu kralın dört eşi varmış.

 

 

Kral ve Dört Eşi

Bir zamanlar bir kral ve bu kralın dört eşi varmış.

Kralın bu eşlerinin arasına en çok sevdiği dördüncü eşiymiş. Daima herşeyin en iyisini ve güzelini ona veririmiş.

Lakin kral üçüncü eşini de çok sever, hatta onu en çok kıskanır bir gün kendisini terk edeceğinden korkar ve adeta üzerine titrermiş.

Aslında kral ikinci eşini de çok severmiş. Bu eşi ise kendisine karşı her zaman sabırlı anlayışlı ve iyi davranan, her daim yanında olup ona destek verir, sorunlarını çözmede her zaman yardımcı olurmuş.

Kralın ilk eşi aslında onu en çok sevenmiş. Karşılık beklemeden daima onun iyiliğini düşünen sağlığına ve saltanatına en çok katkısı olan, itibarını ayakta tutan da oymuş. Lakin kral bu eşinin isteklerine karşı isteksiz, ilgisiz, hatta ondan kaçar vaziyette, bir şeyleri zorlamayla yapar vaziyetteymiş.

Bir zaman gelmiş kral çok ağır ve ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Yakında öleceği belli olduğu için ve de ölüp yalnız kalmaktan çok korktuğu için dört eşinden hangisi bu ölüm yalnızlığını onunla paylaşmak ister diye öğrenmek için onları sırayla huzuruna çağırtmış.

En çok değer verip sevdiği dördüncü eşine sormuş;

Bir gün kral ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Yakında öleceğini anladığı ve öldükten sonra yalnız kalmaktan çok korktuğu için, eşlerinden hangisinin ölüm yalnızlığını kendisi ile paylaşmak isteyebileceğini öğrenmek istemiş.

En çok sevdiği dördüncü eşine,” Bu yalnız ve zor ölüm yolculuğumda bana eşlik edermisin?” diye sorduğunda, aldığı yanıt kısa ve net, “Mümkün değil!” olmuş.

 

Sonra “Hayatım boyunca seni sevdim, sen benimle birlikte ölmeyi kabul eder misin?” sorusunu üçüncü eşi, “Hayır, hayat çok güzel. Sen ölünce beni sevecek başkaları mutlaka olacaktır.” diye yanıtlamış ve kral bir kez daha yıkılmış.

ikinci eşinden“Her sorunumda, her zaman yanımda olan, bana yardım eden sendin. Bu sorunumda da bana yardımcı olur musun?” sorusuna karşı,“Bu sorunun için bir şey yapamam. Olsa olsa sana mezarına kadar eşlik eder, güzel bir cenaze töreni yaptırır ve yasını tutarım.” karşılığını almış.

Büyük bir hayal kırıklığı yaşamakta olan kral birinci eşinin sesiyle irkilmiş: “Nereye gidersen git, seninle beraberim, seni takip ederim, seni asla yalnız bırakmam”

Kral; “Ah…Keşke bir şansım daha olsaydı da sana hak ettiğin değeri verseydim, oysa ben hep seni ihmal ettim ” diye inlemiş. Aslında bu dört eşlilik hepimiz için geçerli.

Dördüncü eşimiz “Bedenimiz”. Onun güzel görünmesi için ne yapsak da ne kadar para harcasak da, bir müddet sonra yaşlanınca artık karşılık vermeyecek ve ölünce bizi terk edecek.

Üçüncü eşimiz “Sahip olduğumuz aslında emaneten elimizde olan mal servet ve makamlarımız”. Ölünce bir müddet sonra başkalarının olacakları kesin. İkinci eşimiz en yakın “Aile ve dostlarımız”. Tüm sorunlarımızı ve her şeyimizi paylaştığımız bu en yakınlarımızın bile en son yapabilecekleri şey, bu dünyadan gözleri yaşlı bizi uğurlamak olacaktır.

Bizimle gelebilecekleri son nokta ise mezarlığa kadardır. Bir süre sonra herkes için hayat devam ediyor olacaktır.

Ve birinci eşimiz ise en çok ihmal ettiğimiz, duymazdan geldiğimiz, bizi mahşer günü dahil yalnız bırakmayacak olan “İmanımız ve amellerimizdir”.

Kıyamete kadar ya cennet bahçelerinden bir bahçede bekleyeceğiz, yada cehennem çukurlarından bir çukurda. Unutmayın “ikinci bir şans” yok.